Cano(-de-Ravenno)
Tripidium ravennae
Poaceae Graminaceae
Noms en français : Canne de Ravenne, Canne d'Italie.
Descripcioun :La cano-de-Ravenno trachis dins li duno en ribo de mar e dins la sablo de ribiero coume Durènço, s'atrobo souvènt coutrìo emé la paiolo. Es uno grando planto en mato que fai de cambo boutisso (cano). Lou dessubre de la baso di fueio èi di proun pelu. Li glumo e lemma soun barbudo. I'a pas pèr s'engana.
Usanço :Lou rizoumo sarié manjadis.
Port : Grando erbo
Taio : 1 à 4 m
Fueio : costo paralèlo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Tripidium
Famiho : Poaceae
Famiho classico : Graminaceae
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : ges
Ø (o loungour) enflourejado : 60 à 80 cm
Flourido :
Estiéu - Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Mar
- Sablo
- Ribiero
Estànci : Termoumediterran à Mesoumediterran
Couroulougi : Mediterranenco-Touranenco
Ref. sc. : Tripidium ravennae (L.) H.Scholz, 2006
(= Saccharum ravennae (L.) L., 1774 )
Verounico(-sènso-fueio)
Veronica aphylla
Plantaginaceae Scrophulariaceae
Nom en français : Véronique à tige nue.
Descripcioun :Aquesto pichoto verounico flouris au desneva dins li coumbo à nèu e li pelouso roucaiouso d'auto mountagno sus cauquié. Ié dison "sènso fueio", pèr ço que fai uno longo cambo que porto li flour (1 à 6). Pamens i'a de fueio, redouno e pelouso, de 10 à 15 mm, que formon uno fausso rouseto (fotò).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto, escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Erbo
Taio : 2 à 10 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Veronica
Famiho : Plantaginaceae
Famiho classico : Scrophulariaceae
Ordre : Lamiales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 6 à 8 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 2800 m
Aparado : Noun
Jun à avoust
Liò : Coumbo à nèu
- Pelouso
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Veronica aphylla L., 1753